11 Haziran 2010 Cuma

Suyun cenazesi

Bulutların karalara bürünmesinin nedeni, yağmurun cenazesiydi . yağmur damla damla düşerken siyah betona, bulutlar azaldı sanki yalnızlığında. Hiç görmemişlerin hizasında, daha çoğunu istedi yeni dünyasında. Birleşikken yalnız olmayı seven ve damlalara bölünen su, gerçek bir trajedi üstüne intihar etti. Parçalarını oraya buraya döken isim, damla damla somuttu.Kendine acı çektirmeyi seviyordu belikli ... Bölünmeyi istiyordu, aradan şeffaf kanı fışkırsa bile…
Ve buharlaşıyordu göklere doğru. Buda onun beyaz ışıkları takip etmesiydi, meleklerin çağırdığı...
Yağmur tekrar intiharı ise, hayata yine su olarak geldiğindendi. Sudan başka hiç bir şey olamadığı için… Gerçek trajedi buydu. Safın içinde intihar sarraflığı… Ardından mayhoş bulutların umursamazlığı. Böyleydi işte utangaçlığın hizasındaki doğal güçler, böyleydi bir ‘su’yun intihar edişi…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder