Elimdeki göz yaşları kana döndü ve can verdim üzüntüye...kanımla .artık canlı canlı ölüyorum ..
Çok yetenekli olmayı beklemiyorduk sadece özel bir kılınışımız olsun.. bir hışımla gelip aceleyle gittiğimiz dünyada küçücükte olsun bir yerimiz olsun. ama elimizden aldılar ve gittiler kocaman hayaller … umut romanlarda hep gökyüzündedir bir ışık demeti halinde ama bizim bomboş satırlarımızdaydı.anlaşılmadığımızı ve anlatamadığımızı biliyorduk benliğimizi… ve kağıda dökülen her harf , her söz bizi yansıtıyordu bu kadar kalabalıktık yalnızlığın içinde bile… binlerce harfimiz her geçen gün şans diler bize, bir sonraki gün bir önceki gün gibi olmasın diye…